Ben konuyu baştan itibaren izliyordum. Özellikle bir şeyler yazmak istemedim. Bu konuda ne yazılabilir ki...Bir insan nasıl teselli edilebilir.Benim de 16 yaşında bir kızım var...Tırnağına bir şey olsa canım yanar...Böyle durumlarda hep o aklıma gelir.

2 yıl önce, bir avukat arkadaşım 11 yaşındaki kızını trafik kazasında kaybetmişti. Başsağlığına gittiğimde, hiç bir şey diyememiştim. Sadece uzun süre sarılıp, ağlaşmıştık. O travmayı ben bile aylarca üzerimde atamamıştım.

Arkadaşım ise, o günden sonra bir hayalete dönmüştü...Gercekten em büyük acının evlat acısı olduğuna o gün inanmıştım.

Ama Hasan Bey hakkında yazılanları okuyunca, olması gerekenin bu olduğuna inanıyorum. Çünkü bir ailesi var ve hayat devam etmektedir. Minik yavrusunun anısına anlamlı bir eylem içindedir. Kendisini bu dik duruşundan dolayı kutluyorum.

Başsağlığı diliyorum.

Saygılarımla