Sayın Kavili'ye, sunduğu yazı için teşekkürler.

Dündar forumda yapılan yorumları ne güzel yorumlamış, dahası özetlemiş. Üstelik hiç habersiz , gıyapta. Hayret, nasıl bilmiş?

Ama hala devam ediyoruz, "şu yetmez, bu yetmez" diye.

Ağıt, ölüm dilemek, ilenmek... Kim için ? Küçük bebek için mi? Yakılan ağıtların, edilen bedduaların, şöyle olsun, böyle olsunların o küçük bebeğe ne yararı var?

Varsayalım ki olaydaki adamlar suçlu. Bu noktadan sonra alacakları cezanın , o küçük bebeğe ne faydası var?

Can Dündar güzel bir tespitte bulunmuş.

Biz topyekün toplum olarak, çok konuşuruz, az eyleriz.

Travma yaratan, toplumda infial duygularını uyandıran bu olay için bugün içimizden veya dışımızdan savurduklarımızı, yarın unutmayacak mıyız?

Ayvalık'ta Cunda adasında, Yetiştirme Yurdu hemen adadaki villaların karşısında bulunur. Denize nazırdır, dışı boyanmıştır, dernekler ve kamu kurumları bu yurtta yaşayanlar için ellerinden geleni yapmaya çalışır. Ama hiç kimse bir öğrencinin yakın geçmişte kaybolmasına engel olamamıştır. Akibeti meçhuldür, dökülen gözyaşları tarih sayfalarında yerini almıştır. Akan yaşlar, kaybolanı bulmaya yetmez.

Kaçımız bir yetiştirme yurdunu ziyaret etti? Ama vicdanlarını rahatlatmak için koli koli çikolataları getirip, çocukların başlarını (aslında ne kadar kötü koktuklarını düşünerek) şöyle bir okşayıp kendi hayatlarına -aslında hiç ayrılmadıkları- dönen ve gerçekte o çocuklara yarar değil, zarar verenlerden söz etmiyorum.

Kaçınız o çocukları gerçekten merak etti? Onlar dışı boyalı yurtlarının içinde gece olunca ne yaparlar? Adaya yemek yemek için gelen arabaların arka koltuklarında oturan çocuklardan onları bu denli ayıran uçurumun nedenleri, gidermenin çareleri nedir? Uçurumdan sorumlu olmasanız da, çare aramamaktan sorumlu değil misiniz? Mevcudun hesabı kimden sorulacaktır? Kim soracaktır, sormalıdır? Ama bugün, ama yarın, ödenmesi gerekecek olan bedeli, kim ödeyecektir? Camdaki çocuk mu? Onu camın ardına sürükleyenler mi? Devlet mi? Arabadakiler mi? Arabanın arka koltuğundaki mi? Kim?

Bedeli hepimiz ödeyeceğiz.

Hiç birimiz, hayatlarımızın sadece bize ait olduğunu sanma yanılgısıyla yaşamayalım.

Saygılarımla...