Alıntı: - İşverenin objektif olması konusunda iş hukukunda bir kural bulunmamaktadır. - Eşitliği düzenleyen kural 5.maddedir ve 7 kişi arasında eşitliği aramamaktadır.

Sayın Konyalı ;

İşverenin işçilerine karşı eşit işlem yapma borcu altındadır.Herne kadar bu husus İş kanunun beşinci maddesinde sınırlı olarak belirtilmiş ( Eşit davranma borcunun mutlak olduğu hallerin başında sosyal yardımların verilmesi (kömür yardımı, ikramiye,aile y,evlenme y. vs), yönetim hakkının kullanılmasındaki eşitlik (iş saatleri, gece vardiyası vs.) gelmektedir.) ise de Anayasa'nın 10. maddesinde düzenlenen eşitlik ilkesi çok daha geniş ve olayımıza uygulanabilir niteliktedir diye düşünüyorum.

Ayrıca objektiflik açısından görüşünüze katılmamak mümkün değil.Yani İş yasasında böyle bir madde yok.Ancak İş yasasında düzenlenmediği gerekçesiyle işçi açısından ilgili işveren belediye subjektif ve keyfi kararlar alamamalıdır.Bu noktada benimde fikren katıldığım bir yorumun ilgili bölümü şöyle :

Alıntı: 4. Tanımsız ve ölçütsüz “ihtiyaç fazlası işçi” değerlendirmesi, il özel idaresi ve belediyelerde keyfi, taraflı davranışlara yol açabilecek, uygulamayı kolayca “sürgün” tasarrufuna dönüştürebilecektir. a) İşçinin rızası alınmaksızın, işçiye hiçbir tercih hakkı tanınmaksızın iş yerini, işin kurumunu, ilçesini ve hatta ilini idarenin tek taraflı tasarrufuyla değiştirmek, kabul edilemez bir uygulamadır. Bu, çalışma verimini doğrudan etkileyeceği gibi, aile birliğini de parçalayabilecek bir tasarruftur. b) Anayasal ve yasal açıdan değerlendirilirse, İşçinin rızasının alınmaması Anayasanın 48.maddesindeki herkes, dilediği alanda çalışma ve sözleşme hürriyetlerine sahiptir hükmüne aykırıdır. Gene, 4857 sayılı İş Kanunun 8.maddesindeki, işveren ancak işçinin rızasını alarak bir başka işverene devredebilir ki devredilen işveren ile işçi arasındaki iş ilişkisi geçicidir ve altı ayı geçemez, gerektiğinde en fazla iki defa yenilenebilir. Yani işçinin rızası ile en fazla 1.5 yıl sürer, hükmündeki güvenceyi ortadan kaldırmaktadır.