Ah az daha unutuyordun!,,, hep böyle yapıyorsun biliyorum, bu bilinçli bir unutma hali, her sabah önce hatırlıyorsun sonra ertesi günün sabahına dek unutmaya yatırıveriyorsun kendini, tıpkı lavabonun yanından hiç eksik etmediğin limonu eline alıp bir avucuna sıktığın suyuyla saçlarını –tarak kullanmadan ellerinle- arkaya yatırıverir gibi,,, sonra başını sırayla iki yana çevirip hafifçe süzüyorsun kendini, gözlerin aynada sana bakan senden başka birine gülümsüyor,,, en mutlu anın bu değil, şimdi sıra ona gelecek, unutur gibi yapıp hatırladığında, sahi nasıl becerebiliyorsun bu oyunu?

İşte yer yer sırları dökülmüş, neredeyse kendini senin belleğin olmaya feda etmiş ve şimdiye dek sana hiç yalan söylememiş sırdaşın aynanın suretinde şu an beliren görüntüyle başbaşasın artık,,, yeşil çizgileriyle taç yaprakları üzerinde başını kaldırmış bir gül,,, o hep öyleydi zaten diye düşünüyorsun, gözlerini kapayıp,,, hiç eğmedi ki başını, ben onun gibi olamadım, zaten bu yüzden gitti alaca bir sabah, kapıları ardına dek açık bırakarak,,, ama ne gitme!,,, yani gel istersen arkamdan der gibi ama şimdi değil, daha sonra, bir zaman sonra işte,,, düş peşime, ara bul beni, çekinme aniden çık karşıma, belki yeniden sarılırım sana, unutmuş olurum çünkü her şeyi, hatırladıklarım hep güzel anlara dairdir benim,,, ama ben aramam seni, kesinlikle aramam,,, kendini hatırlatmak istiyorsan bunu sen yapmalısın!