Her ne kadar, çok da geniş olmayan bazı sınırlar dahilinde içtihatlar tarafından buna izin veriliyor ise de, bu durum memleketimizdeki sarı sendikacılığın temel uygulamalarından biri haline geldiği, önce TİS ile güya alınan bazı haklarla işçiler yatıştırılıp sonra da üye işçilere çoğunlukla haber dahi verilmeden bu hakların birçoğu geri alındığı için kesinlikle itiraz edilmesi, geçerli olmaması gereken bir durumdur TİS ile alınan hakların sonradan Protokol ile işçi aleyhine değiştirilmesi. Bu durum, belki tek bir şartla kabul edilebilir. O da, değişiklik protokolünün, işçi lehine başkaca kazanımları da içermesi, yani ivazlı olması durumudur. Buna benzer bir durum 1995 yılında Köy Hizmetleri'nde çalışan geçici statüdeki işçilerle ilgili yaşanmıştır. Bu yıla ait %51 oranındaki zammın, geçici işçilerin kadroya alınması karşılığında kaldırıldığına ilişkin Yol-İş Sendikası ile KHGM arasında bir Protokol yapılmış ve zam uygulanmamıştı. Fakat burada ilgi çeken diğer durum, Protokol'deki ivaz olan geçici işçilerin kadroya alınması şartı ise işveren tarafından uygulanmamıştı. (Gerçi işçiler çok daha sonra 2001 yılında kadroya alındılar, ama ilgili TİS döneminde değil ve işçilerin %51 zammı gümbürtüye gitmişti.) Bu durumda, ilgili Protokoldeki şyarta işveren tarafından uyulmadığı için %51 zammın geçerli olması gerekirdi, ama Yargıtay 9. HD maalesef buna dair açılmış davaları reddetti. İşte böyle işçi düşmanı kararlar, ancak işçilerin ekonomik, demokratik, siyasal mücadelesi ile bertaraf edilebilir. Aksi halde emekğin hakkı sermaye, yasama, yargı eliyle gaspedilir durur...