Sevgili Peri Kızı ve sevgili av.Sally,
Sizlerin son yazılarınızın üzerinden tam 10 yıl geçmiş. Dolu dolu on yıl,dile kolay. Nedense bugüne kısmet oldu yazılarınızı okumak. Umarım ikiniz de yaralarınızı sarmış, yeniden hayata tutunmuş ve yaşadıklarınızı çoktan unutmuşsunuzdur.
Erkek egemen toplumumuzda acıları çekenlerin % 90’ı kadınlar farkındaysanız. Hem maddi,hem de manevi. Gerçekten çevresindeki hanımefendilerin kıymetini bilen,onları sadece dişi değil de kişi olarak görüp, sayıp seven,hayatı paylaşan beyefendileri hariç tutarak ,aynı yollardan neredeyse bütün kadınların mutlaka geçtiklerini söyleyeceğim.
Evet,zaman gerçekten de herşeyin ilacı…
Acı geçiyor, mutlaka geçiyor. Ama yaşanılanlar unutuluyor mu ? Derinlerde bir yerde mutlaka miniminnacık da olsa iz kalıyor,arasıra aklınıza gelince,sızlıyor. O kadar… Asıl unutulmayan ,insanın asıl canını yakan bizi ve sevgimizi hak etmeyen birilerine bu kadar çok değeri nasıl verdiğimiz, karşıdaki kişinin nasıl biri olduğunu nasıl göremediğimiz, kendimizi nasıl bu kadar aşkın yoluna serdiğimiz duygusu.
Ama dediğim gibi,zaman herşeyin ilacı. İnsan kendisini affetmeyi de zamanla başarıyor. Yolu acıdan geçen , geçmeyen ama acıyı anlayan tüm dostlara ,sevgiyle.