Alıntı: Yazan Av.Fatih G Sayın DİKTAŞ '' Yıllar biriktikçe avuçlarda ,bu "umut" adlı duygunun yerini deneyimlere göre düşünme ve hareket etme alıyor'' demişsiniz ya hem gene umutlu olmak hem de deneyimlere göre düşünmek ve hareket etmek bir arada yürümez mi

Elbette yüreyecek,yürümek zorunda da.
Geleceğe dair tüm umutlarını yitirmiş bir insan düşünebiliyor musunuz?Nietzsche'nin "Umut en büyük kötülüktür ,çünkü işkenceyi uzatır" sözü her ne kadar tek tek olaylarda kendini doğrulatsa da "yaşamaya" karar kılmışsa bir insan umut adlı yol arkadaşını yanına almadan adım atamaz.

Benim anlatmak istediğim "yerli yersiz mutluluk hissi" denen o coşkunun ,deli doluluğun yerini zamanla sukunete ve yürekle değil de mantıkla düşünmeye bıraktığıdır.