1.Diploma ve ruhsatlar, umulan maddi karşılıklarını kendiliğinden sağlayamaz.

2.Sözlük anlamıyla “kutsallık”; laik hukuk düzeninde hiçbir meslekle, özellikle de avukatlıkla (Av.K.m.34) ilişkilendirilemez.

3.Sorun çözmek bir iştir. Avukatlık “sorun çözen” mesleklerdendir: Yasal yöntemi avukatın tercihine ve koşullara bağlıdır:
a.Uzlaşma (Av.K.m.35/A).
b.Dava/Takip

4.“Avukatlık savunma sanatı ve görevidir” tanımıyla avukat, önce bir sanatçıdır.
a.Avukat ancak, vekil-avukat sıfatıyla ve “olan hukuk”la sınırlanabilir.
b.Kazanan vekil-avukat; olan hukuktan yararlanılmasında fark yaratabilendir. Fark yaratılabilmek; yasanın, hükmünün, yorumunun, karşı yorumunun bilinmesinin ötesinde, “müvekkil lehine” yepyeni bir yorumun yapılabilmesiyle mümkündür.
c.“Olan hukuk” bilgisi ve kanıtlarla birlikte, müvekkilin lehine hüküm elde edebilmek; vekil-avukatın görevidir.

5.Hukuka aykırılık gerekçesiyle avukat her koşulda; vekil-avukat ancak, müvekkilinin yararı gerektirdiğinde yasanın iptalini talep eder.

6.Hukuk devletinde avukatlığın öteki yasal mesleklerden hiçbir üstünlüğü, ya da ayrıcalığı yoktur. Kendine saygısı olan her birey, yaptığı işe de saygı duyulmasını sağlar. Saygınlık; hizmetin türüne değil! Hizmeti sunanın, işinde gösterdiği özenle, meslek anlayışına bağlıdır.

7.Hukuk fakülteleri daha da çoğalmalı. İsteyen herkes hukuk eğitimi alabilmeli. Hukuk fakültesi bulunmayan üniversite kalmamalı… Ancak, “avukat unvanı” da kolayca elde edilememeli! Ki; elde edilenin ve edenin kıymeti bilinebilsin.