80 li yıllarda;ilk okuldaydım. Okulda fındık ve süt dağıtıldığını anımsıyorum. Çamlıca gazozunu ben de bilirim. Bir de sensun vardı ki ben onu daha çok severdim. Yabancı kültür ile yeni yeni tanışmaya başlamıştım sanırım. Bilmem anımsar mısınız; Lambada diye bir şarkı çıkmıştı. Yılını ve söyleyen grubu tam anımsayamıyorum. Yılbaşında, çok sevdiğim için annem kasedini hediye etmişti. Ne çok sevindiğimi hatırlıyorum. Sonra evimize ilk defa telefonun bağlanışını ve yine ne kadar çok mutlu olduğumu. O zamanlar platonik olarak aşık olduğum çocuğun, arabasıyla evimizin önünden her geçişini nasıl da her defasında fark ederdim. Arabasının motor sesi kazınmıştı hafızama ve hiç yanılmazdım. İşte "yine o geçiyor" la başlayan tahminlerim hep doğru çıkardı. Aşık olduğum çocuk benden yaşça hayli büyük olduğundan; arkadaşlarımın benimle dalga geçişini, ama o dalga geçişlerde bile dostane bir yan olduğunu ve onlara hiç kızmadığımı da anımsıyorum. Bayramlarda İzmir'e Kemeraltına alışverişe giderdik. Bir de eğitim yılı başlamadan hemen öncesinde. Alınan her eşya ile sarmaş dolaş uyuduğumu anımsıyorum geceler boyu. Ne denli büyüktü mutluluklarım. Bir erkeğin bir kıza, bir erkeğin bir kıza bakması bile büyük olaydı. Öğretmenlerimize saygıyla karışık bir korku duyardık. Eve şu saatte geleceksin diyen annelerimize verilecek cevabımız yoktu. Harçlıklarımızı harcamaz, biriktirir de öğretmenimize hediye alırdık. Hepimiz, her duygu ne kadar samimiydik. Ne kadar insandık.. Ne kadar çocuktuk.. Ne kadar, koppus koccamandık...

Öylesine çalakalem işte...
80 li yıllar...