Yaşamak zorundasındır..,
kimi zaman duvarlar üzerine üzerine gelir..,
kendini çaresiz yorgun ve de
tükenmiş hissedersin..,
ve hatta öylesine bezgindir ki hayat..,
etrafındaki sesler senden millerce uzak,
ayak sesleri farklı bir galaksideymişcesine yabancıdır sana,
ama yine de yaşamak zorundasındır ,
sevdiklerin için..,
ve de seni sevenler için,
kimi zaman mutluymuşsun gibi..,
kimi zaman gülümseyerek aynalara,
giyinir kuşanır,taranırsın,
allanıp pullanarak,takıp takıştırarak, tadını çıkarırsın sanki hayatın..,
ama hissetmezsin hiçbirşeyi..,
içinde kopan med cezirleri..,
duyamaz senden başka hiçkimse o sesleri ve 9.8 lik depremleri..
ve işin en komiği de nedir..!
senden uzak gelişir seninle ilgili herşey,
sanki
sanki
sanki,
yaşanan ömür senin değilmiş gibi..,
rayından fırlamış bir vagon gibi savrulur durursun gardan gara..,
durmak istersin duramazsın..,
bazen öyle bir durur ki tüm evren..,
ne yaparsan yap..,
yörüngenden bir mikron bile kımıldayamazsın..,
ama herşeye rağmen,yoluna çıkan tüm engellere rağmen..,
tökezlesen de,
engellensen de,
yaşamak zorundasındır ..,
çünkü tüm karamsarlıklara rağmen..,
ölüm çok uzak bir ihtimal..,
hele hele pes etmek ölmektende beterdir..
işte bu nedenle,
yeni dikilen bir fidanın toprakla ilk teması gibi..,
yeni doğan bir çocuğun annesine ilk kaynaşması gibi..,merakla,
sevinçle ve coşkuyla..,
yaşamak zorundasındasındır hayatta.

NİLGÜN/10.07.2006-13.59