Alıntı: Yazan Av.Adnan Koray Bazen öyle olur ki; bir şey çok değerli ise, onu kelimelere dökersen anlamını ve değerini yitirir. Anneme ya da değer verdiğim insanlara bir bakış herşeyi anlatabilir(1). Ne söylediğimiz önemli değil; ne yaptığımız önemlidir(2). Bizi biz yapan bize söylenen sözler ya da bizim söylediğimiz sözler değildir. Onlara ne yaptığımızdır. Belki de içimizdeki bir fesatlıktır, övgüler. Ne kadar haketse de devamlı söylerek sıradanlaştırmaya çalıştırıyoruzdur(3), Burada ise, kimseyi tanımıyoruz. Bir kaç toplantı ve yazılar. Dilin kemiği olmaması ile klavyenin gücü birleştiğinde verilen değerin ve övgünün çok da anlamı olmadığını düşünüyorum(4).

(1) Neden o "bir bakış"a ihtiyaç duyuyorsunuz
(2) Sadece söylediği ve yaptığı şeyler birbiriyle örtüşmeyen insanlar için geçerli olabilir
(3) "Hakeden" insanlara söylenen şeylerin sıradanlaşmasının mümkün olduğunu düşünmüyorum
(4) Benim için, Ankara toplantısında -sizin- bana söyledikleriniz, gayet anlamlıydı oysa ki...

Saygılar...