Nezaketsizlik toplumsal bir salgın halini aldı. Ben sayın konukları hiç yadırgamadım. Günümüzde biryerlerden e-mail adresimizi bulup, merhaba bile demeden hayat hikayesini ve o hikayenin en dibinde hukuki sorununu yazıp, cevap bekleyenler de gırla mevcut. Daha dün bu minvalde bir mesaj alınca, hiç tanımadığım kişiye şöyle bir cevap yazdım: "özür dilerim sizi tanıyamadım, lütfen kendinizi tanıtır mısınız? "

Cevap aynı gün geldi: "Senden bir şey istedik! Tanımıyorum seni zaten sen de beni tanımıyorsun!!! "

Ben ne sorusuna cevap verme lüzumu duydum ne de başka bir şeyler yazma gereği...

İnsan olmak hakikaten zor.

Sevgili Hulusi Metin'in aklımda yer eden cümlesi gibi: "Olmak!" eksik kalan...

Sayın Bülent bey'in nazik cevabını yeterli bir cevap olarak gördüm ve mesleğim adına sevindim.

Saygılarımla.

Saygılarımla.