GÖNDEREMEDİĞİM MEKTUP
CEMAL ATAŞ’A

Bir aydır uzaksın bizden.
Uyuduğun yerleri bilsem
ipek çarşaf sererdim yattığın yataklara.
Canın acımasın isterdim.
Acıyan yerlerime tuttum çıktığın yolculukları.
Bulutlardaysan bir göz kırp yeter.
Başım inmiyor yere.
Gündüz güneşte gece ayda arıyorum yüzünü.
Yıldızlardan göz yapıyorum;
Gör diye beni.
Başımın üstündeysen uzat elini,
Hissederim.
Çocukluğuma dönerim böyle her gün.
Her gün acır ikiz yanım.
Her gün gider beklerim bir cezaevi önünde.
Öperim bütün tahliyecileri alınlarından,
kardeşim kokar mı diye.
Bilirim, aynıdır küf kokusu içerde.
Belki sen kokar burnumda.
Sana benzemez ya hiç kimsenin hasreti,
Yine de ayaklarım götürür,
gözlerim seçer mi siluetini bir görüş gününde diye.
Bir aydır haber yok senden.
“Aşkııım” deyişini özledim, biliyorsun.
Biliyorsun ki biz hep haber bekledik yıllarca.
Her kapı vuruşuna çarptık yüreğimizi,
Her telefona titredi sesimiz,
Sessizce ağladık bütün faili meçhullere...
Arşivler yaptık, çetele tuttuk kırkı aşan göz altılarına.
Kırkladılar seni canımın yarısı.
Her girişin içeri bir yıl aldıysa senden
Biliyorlardı ki kırkında susacak
Kabına sığdıramadığın yüreğin.
Bana bir ses ver bu eylül.
Eylüller sarıdır, hüzündür.
Kasım patına gebedir eylüller
Susuşudur İnsan yanımızın.
Bir ses ver küçüğüm ve elini ve yüreğini ver
Bu bahar seninle gideceğim 1 mayısa.
Yeniden doğursun diye yattığın topraklar seni
İnandığım bütün değerlerle yalvaracağım
İçimdeki suskunluğa.
Uzun yolculuk diyorlar gittiğin yollara.
Yanık bir türküymüşsün dilimde,
sevdiğim ama korktuğum söylemekten.
Cemalım algınım yangınım.
Kıyamazsın bana dönersin,
Yolculuk neki,
İçimde bıraktım seni
Damarlarımda kaldığın sürece
Rahat uyu olduğun yerde,
Birlikte götüreceğim seni bütün kavgalara,
Bütün aşklara
Tutup elini ellerimden
Yarım bıraktığın her şeye vereceğim seni
Tamamla diye.
.................................................
....