Ben geçmişin ta kendisini özledim.Bilmem size de oluyor mu, evvel zamanda yer alan bir fotoğraf, o senenin modası olan bir nesne, o dönemde çalan bir şarkı gibi durumlara denk geldiğimde birden kopuyorum içinde bulunulan zamandan. Sanki yavaş yavaş üzerimden akıp gidiyor bugünün izleri.Bazen çocukluk günlerime, bazen ilk acıyı yaşadığım ana dönüveriyorum. Sonra bir sesle kapanıyor geçmişe açılan geçit.Çizgi filmi yarıda bırakıp uyuma zorunluluğuna düşen bir çocuğun hayal kırıklığıyla dönüyorum bugüne.Çoğu kez zaman makinesinin icat edilmesini istemişimdir.Keşke olsa da, ışığa karşı sıkıca yumulan bir göz gibi ben de kapatsam kendimi bugüne, gitsem geçmişe ve orada öylece dursam....