Şöyle bir istatistikî gerçek vardır. Kısa süreli hapis cezası olan suçlarda kış aylarına doğru artış gözlenir. Burda, suçludaki mantık, başını sokacak bir yer bulup yemeğini de bedavaya getirmek; zaten işsiz olduğu için de kendisine oyalanacak bir meşgale bulmaktır. Bu zihniyette suçluların fazlaca olduğu bir ülkede hapis cezasının ıslah özelliğini kim savunabilir ki...
Bu konuda görüş bildiren hukukçularımıza da kısmen katılıyorum. Yalnız ev hapsi de hayatı yaşanmaz kılacak bir ceza değil artık. Yurt dışında uygulanırlığı yüksek olan bu cezaya mahkum edilenlerin müstakil evleri, cennet gibi bahçeleri ve son teknoloji bilgisayarları, televizyonları mevcut. Bileklerindeki elektronik kelepçe, sürekli insanın üstüne üstüne gelen dört duvar hapishanelerin yanında altın bileklik gibi kalıyor resmen.
Getirilebilecek çözüm: hapishanelerin gerçekten korkutucu bir yapılanma şekline çevrilmesi olabilir. Kalabalık koğuşlar yerine en fazla iki kişilik hücre tipi odalar ve hükümlülere dışarı çıktıktan sonra geçimlerini sağlayacak kadar para kazandırma kabiliyeti olan meziyetlerin kazandırılması olabilir. Hapishanelerdeki zor koşulların da hükümlülerin suçları nispetinde ayarlanması gerekmektedir. Nitelikli insan öldürmeden hüküm giymiş kişiyle hırsızlığın temel şeklinden hükümlü kişilere aynı prosedürün uygulanması hakkaniyete aykırı olacaktır.