Babam Kuzey kıbrısta savcı.Duruşma izlemeye,Dosyaları okumaya ne zaman başladığımı hatırlamıyorum bile.Hatırladığım en eski anılarımdan biri daha okuma yazma bilmiyordum,aşağı yukarı 4-5 yaşlarında olmam lazım.Babamın çantasını aldım kocaman bir avukat hanım edasıyla oturdum(tabi çantayı yerde sürükleyerek çekiştiriyorum) dosyalardan birini aldım ve içindeki fotografları incelemeye başladımki meğer ki seçtiğim şanslı dosya bir cinayet dosyasıymış.Günlerce ağladığımı ve geceleri uyuyamadığımı hatırlıyorum.Birde sürekli annemden kaçıp (annemin işyeri ile mahkemeler çok yakındı)babamın duruşmalarına giderdim.o zamanlar ilk okuldaydım,genelde dışarı atılırdım ama ben ısrarlı bir şekilde mutlaka girecek bir delik bulur pek anlamasamda ciddi bir şekilde izlerdim.
Hep babamı örnek aldım.İşini severek ve büyük bir ciddiyetle yapan gerçek bir hukukçu.Şu an AÜHF 4. sınıf öğrencisiyim ve hala daha tek hayalim babam gibi bir hukukçu almak.Babamın benim üzerimde etkisi çok büyük ama hiçbir zaman beni kendi zorlamadı.