Ben bu yazıları geçen yıl birinci sınıftayken yazmıştım:ancak medeni aile hukuku beni çok sevmiş olacak ki alttan alıyorum bu sene
bu konuda uzmanlaşmam gerektiğine dair bir mesaj mı,ilahi bir mesaj olsa gerek
çok iyi bildiğim Medeni Hukuk'tan kalışımı hocaya bir gecesi tanrısal bir vahiy inişine bağlıyorum ya da benim bahtsızlığıma
Geçen gece bu konuları tekrar ederken aklıma gelmişti açtığım bu konu,vefasızlık edip gittim ya da fazla gevezelik ettiğimi fark edip kafi deyip bitirmiştim.Feministlik diye diye Kadın Hakları HÇG'ye üye oldum
Duygu Asena'nın izinden gitmek en iyisidir demiştim,Duygu Asena aramızdan ayrıldı...Birçok insan buraları terk edip gitti...Sevdiğim sohbetinden zevk aldığım insanlar ayrıldı...Bir zamanlar hayatımda olanlar şimdi silindi gitti..Eskiden herkesle konuşabilirdim,şimdiyse seçtiklerim ve seçildiklerimle konuşuyorum...Bazen yaşımdan yüreğimden büyük sözler sarf ettiğimi fark ettim,hayatı oluruna bırakmayı hep kendime dinletmeye çalıştım,beceremedim..Pekçok şeyde olduğu gibi yine beceriksizdim,elleirme yapıştı kaldı hevesle başladığım tüm işler..Her şey değişip gitti bir yılda...İnsanlar,sözler,dünya,mevsimler her şey değişiyordu..Sadece yaşananlar değişmedi..Birileir evlendi birileri ise evliliğini bitirdi..Hayaller kurmamaya yeminliydim,öyle olması gerekliydi,ibret almalıydım başkalarının yaşadıklarından,böylesi en iyisiydi..Gördüm yine gördüm işte başlayan her şeyin bitmeye mahkûm olduğunu,ezelden kader defterlerine bu satırların yazıldığını...Bildim yine sezilerim yanıltmadı beni..Ama hayat en büyük yanılgıyı henüz yaşatmadı bana,hani derler ya amiyane tabirle tükürdüğümü yalatmadı bana...Hiçbir zaman bir yuva kurup bekçisi olmayacağım,olanları takdir ederim,ancak yaptıklaır şeyi asla uygulamayacağım..Sadece şunu diyebilirim,evlenirken nasıl bir işe kalkıştığınızı iyi bilmelisiniz,sorumlulukların bilincinde olacaksınız,ve kendinize karşı olan sorumluluklarınızdan öte eşinizin/çocuklarınızın sorumluluklarını/beklentilerini gözeteceksiniz,yoksa çatırdamış bir evliliği onarmaya çalışan biri olursunuz.onarmaya çalışmak da bir başarıdır gayrettir takdir ederim,ama asla bitirilmesi gereken yerde beklemeyin...Çocuğunuz varsa hele,asla ki çocuğum için katlandım diyerek gereksiz cümleler sarf etmeyin..İyilik yaptığınızı sanırsınız ama yapılan kötülükleirn en büyüğüdür..en büyük yalandır,mutluyuz dersiniz başkalarına karşı bu rolü başarıyla oynarsınız ama çocuklarınıza karşı -ASLA-..!iki ucundan çekiştirilen bir lastik ip haline dönüyor çocuklar,siz kopmaz sanıyorsunuz bir şekilde sizde kalır size ait olur sanıyorsunuz,yanılgıdan başka bir şey değildir,öyle bir savrulur öyle bir dağılır ki,anlayamazsınız..bir daha asla ne yapsanız ne etseniz toparlayamazsınız,bir araya gelemez iplik iplik dağılır dört yana.sonra sizin yapabileceğiniz tek şey kalır,'ah vah etmek yahut izlemek'...Mutluluklar çabuk biter ama hüzünler ve yaraların etkileri asla bitmez..Bugün yine aklıma ailem geldi hüzünlendim öfkelendim..Acımasızlığımı konuşturmak zorunda kaldım sanırım,ama inanın ki doğruyu var olanı söylüyorum...kimse ama hiç kimse çocuğu için katlanarak en iyisini yaptığını düşünmemeli...Neden mi?Acı örnekler gösterebilirim...Kendimden bilirim...Bu yüzden attığınız adımların sağlam olmasını temenni ederim...Düşünmeden bir iş yapanlar sonradan düşünseler de hiçbir yararı yok,beyhude...Beyhude uğraşlar vermeyin..
saygılar