Sayın elvan,
Bence bu sorunun çözülmesine ilk olarak ıslah evlerinden başlanılması gerekiyor. Bu konuda küçük çaplı bir araştırmam olmuştu. Ve gördüğüm şey sadece evine yiyecek bir şeyler götürmek için hırsızlık yapan bir çocuğun bile(aslında suç işlemeyi istemiyor) ıslah evine girdikten sonra orada diğerlerinin yanından suç konusunda lisans yaparak ayrıldığıdır. Ve sonunda da suç işlemeyi artık meslek haline getirme yoluna girerler.
Önemli başka bir nokta daha var: Sokakta çalışan çocukların için için topluma olan öfkesi... Başkalırında olup kendilerinin sahip olamadıkları... Suç işlemenin sonuçlarını bilmeden zarar vermekten çekinmiyorlar. Çünkü onlar sokakta çalışan çocuklar ve sokak çocuğu muamelesi görmek onları incitiyor. "Mendile, simite, boyaya, çöpe..." adlı kitap okunursa bu gerçek daha iyi görülür.
Malatya' da sokak çocuklarını emniyet teşkilatı toplayıp onlara eğitim veriyorladı. Biz de onlara yardımcı oluyorduk. Ancak çocuklar oraya gitmek eğitim almak istemiyorlardı. Çünkü anlatılanlar sanki hikayeydi onlar için; akıllarında artık bıraksalarda eve ekmek götürsem, gerçek yaşama dönsem düşüncesi vardı. Şimdi bu çocuklar bu şartlarda yaşarken, onlara "suç işlemezsen herşey daha güzel olacağı" anlatmak çok zor bence. Sokakta bir tanesiyle konuştum. Niye okulda değilsin dedim. Okumak istemiyorum ki dedi. Annem yolluyor ama ben yine kaçıyorum dedi. Nedeni basit ailesinin durumunu görüyor, onlara ekmek götürmek onu daha mutlu ediyor ve tabiki psikolojik baskı...
Şimdi sizce bu ailenin sosyal ve ekonomik yaşantıları düzeltilirse bu sorunlar kendiliğinden azalmaz mı?
İşte sorunun kökeni bu!
Ekonomik durumu iyi olan birisine- İstisnalar hariç- para için suç işletemezsiniz. Yanılıyor muyum?