Hadi bir sigara da sen yak, diyorum,,, ondan önce yanındaki araya giriyor hemen,,, hiç üsteleme, çoktan bıraktı sigarayı o, hayatta içmez!,,, sigara uzattığım, geriniyor şöyle bir,,, yüzünde yarım bir gülümseme,,, hani bazı insanlar, yüzüne karşı övgüler yağdırıldığında,,, hafif bir mahcubiyet ve kıvanç karışımı bir ifade takınır ya, öyle geliyor önce,,, ama değil,,, işin aslının öyle olmadığına dair bir itirafın açığa vurulmasına yakın ama yine de onu geçiştirmeye yönelik,,, kimsenin farkına varmadığı bir kendi kendine yakalanmışlık hali bu,,, sigarayı geri çekiyorum,,, oysa biliyorum ki o, her ne kadar sigarayı sağlık nedenlerinden dolayı bıraktığını deklare ettiyse de,,, içiyor gizli gizli,,, ne yalan söyleyim görmedim gözlerimle,,, ama güçlü emareler var bende böyle bir kanıya yol açan,,, ne zaman o çıktığında girsem tuvalete, yoğun bir sigara kokusuyla karşılaşıyorum, dumanı da cabası…

Lise yıllarımdan bilirim, sigaraya başlamamıştım henüz,,, daha doğrusu, yeniyetmelik çağımda, abimin paketinden yürütüp, dere kenarında tüttürmeye çalışmış ama bir türlü sevememiştim,,, okulun tuvaleti, sigara içen çocukların dumanlı hava sahasıydı,,, okul idaresi de bunu bilir sık sık baskın yapardı oraya,,, çocuklarsa kapıya erkete bırakıyor olmalılar ki hiç suçüstü yakalanmamışlardı,,, ama bir taraftan da birkaçını yakalayıp cezalandırmak için yanıp tutuşurdu yönetici öğretmenler,,, bunlardan biri müdür yardımcılarından Vakvak Arif’ti,,, ötekilere göre daha bir yaşını başını almış bu hoca,,, kuşkulandığı çocuğu bir şey sorma bahanesiyle yanına çağırır, odasına götürür, o arada da çaktırmadan üstünü koklardı,,, burnu sigara kokusu alırsa,,, bak çocuğum ben senin hocanım, iyiliğini isterim bu yüzden, hadi söyle bana, içiyorsun değil mi,,, teranesiyle gönülalıcı bir tonla sorgulamaya girişirdi,,, çocuk acemi öğrencilerdense eğer bu tuzağa düşer,,, evet, hocam deyiverirdi,,, işte o zaman bizim Vakvak Arif hemen kükrer,,, tamam, bak ağzınla itiraf ettin,,, yaz sekreter hanım, hemen disipline gönderelim bunu! deyiverirdi…

Az düşünmedim değil,,, çekip bir kenara konuşsam bu arkadaşla bir yararı olur muydu,,, inkâr mı ederdi,,, yoksa, yahu ne yapayım arada bir canım öyle çekiyor ki, içmeden edemiyorum,,, açıktan yapsam olmayacak şimdi, herkes tepeme üşüşecek,,, mi derdi?...

Karar veremedim bir türlü,,, ama ne zaman onunla karşı karşıya kalsam, tuhaf bir rahatsızlık hissediyorum,,, sanki herkesten özenle sakladığı küçük,,, hatta minicik bir sırrını ondan habersiz öğrenmiş gibiyim,,, karnım bile ağrıyor bu yüzden,,, işte yine başladı,,, iyisi mi aşağı inip bir sigara yakayım ben, belki iyi gelir…