TCK da "Eleştiri amacı ile yapılan düşünce açıklamaları suç oluşturmaz" hükmü , insanların düşünceleri nedeni ile fişlenmesinin önüne geçemez, geçememektedir. Bu 4. fıkra, TCK 301 in düşünce özgürlüğüne ket vurduğu görüşünün asılsız olduğuna kanıt teşkil etmez. Zaten 20. yy da bir darbe ile hazırlanmış anayasa bile "demokratik" ibaresini değiştirilemez hükümlere almışken bunun yanında içinde bulunduğumuz 21. yy da düşünceden dolayı kimsenin yargılanamayacağı, mahkum edilemeyeceği demokratik toplumlarca benimsenmiş; "DÜŞÜNCE SUÇLUSU" kavramı bu toplumlarda çoktan söküp atılmışken; TCK nın bu 4. hükmü hakim ve savcılara hakaret niteliği taşımanın yanında , Türk Hukuk Sisteminde büyük bir AYIP teşkil ettiği kanısındayım. Bir avukat 301 den yargılanan müvekkilinin ifadelerinin düşünce özgürlüğü kavramı içinde değerlendirilmesi gerektiğini savunurken bunu maddeye dayanarak mı yapması gerekir. Yada bir hakimin, bir sanığa ait ifadelerin düşünce özgürlüğü kapsamında olduğu için, sanığın serbest bırakılmasını hükme bağlarken bunu TCK 301/4. maddeye mi dayandırması gerekir.

Kanımca, yasa koyucuda Türkiye de düşünce özgürlüğü tam anlamıyla oturmadığı ve bunun yargı dahil devletin çoğu kurumlarınca tam anlamıyla sindirilemediği düşüncesi ile ; herkes görsün diye bu maddeye 4. fıkrayı eklemiştir.Yani yasa, hakime "düşünce özgürlüğü varsa mahkum etmeyeceksin, tamam mı?", avukata "düşünce özgürlüğü olduğunu bu maddeye dayanarak iddia edeceksin"; savcıya " Eğer adam doğal hakkı olan düşüncesini açıklıyorsa soruşturma başlatmayacaksın, tamam mı?" demekteyse; burada sorgulanması gereken bir şey olduğu kanaatindeyim.

KISACASI, 21. YY DA BİR HUKUKÇU AÇIKLANAN İFADELERİN DÜŞÜNCE ÖZGÜRLÜĞÜ SINIRLARI İÇİNDE OLDUĞU İÇİN CEZA ALMAMASI GEREKTİĞİNİ YASADAN ÇIKARMAMALI. İfade özgürlüğünün, bireyin, insan olmasının doğal bir sonucu olarak, doğuştan kazandığı bir hak olduğu bir hukukçu tarafından bilinmeli diye düşünüyorum. Eğer 4. madde olmasydı insanları mahkum mu edecektik....

Saygılarımla...