Bu tartışma konusunun uzaması hoşuma gitti. Yazdığım görüşe haklı olarak olumlu ve olumsuz eleştiriler geldi.Teşekkür ederim.Ben sadece şunu rica ediyorum. Meslektaşlar görevlerini yaparken karşılaştıkları zorlukları ve tepkileri,bu sayfaya eleştirisel yazarken
- Ne yapalım zaten böyle
-Taktir mahkemenin demek zorunda kalıyoruz
- Zaten bize fırsat vermiyorlar
- Yapacak bir şey yok
-Efendim kelimesi kötü değil
vs. beyanlarda bulunmuşlar.Bu siteyi ziyaret eden mesleğe yeni başlamış meslektaşlarımızda vardır. Onlara örnek olmak ve cesaret vermek yerine
bu olumsuzlukları normalmış ,yapacak birşey yok gibi aktarmak yanlış olsa gerek.
Sevgili meslektaşlar müvekkillerimiz bize vekaletname verdikleri için biz oradayız. Şayet bizi vekil tayin eden kişi yeterli beceri ve bilgiye sahip olsa kendisi takip eder.Bizden beklentisi hukukçu olarak yasal haklarını koruyarak onun adına savunma veya iddialarda bulunmaktır.Ben bana gelen ilk vekaletnameyi tam sayfa okuduğumda hayretler içinde kalmıştım.Ben kolay kolay bu haklarımı bir başkasına devredemezdim.Ama şahıs hiç tereddüt etmeden noterde imzalayıp bana getirmişti.Bana çok ağır gelmişti.Altında ezilmiştim.Buna layık olmalıydım.Bunu yapabilecekmiyim diye heyecanlanmış ve ilk davamda hiç unutmuyorum uzun bir araştırmadan sonra 4 sayfa bir dilekçe ile dava açmıştım.Konu ile ilgili (Tenkis)tüm yargıtay kararlarını,hocaların görüşlerini vs eklemiştim.Karşı tarafın verebileceği cevapları bile düşünüp cevap vermiştim.
Kulakları çınlasın sağsa hukuk hakimi dilekçeme baktı,sonra yüzüme baktı
-Avukat hanım bize bir şey bırakmamışsın. dedi
Çok sevinçli ve gururlu ayrılmıştım .Daha sonrada bu benim ilkem oldu öyle
gitti.
Mesleğimi yaparken bana yapılan her türlü olumsuz davranışı
önce mesleğime.sonra müvekkilime(onu temsil ettiğimden),sonra şahsıma yapıldığını düşünürüm.
Tavrımda , kabulümde bu algılamama göre olur. Saygılarımla