Sn. Ergin;
Öncelikle 125 e bakalım:
"somut bir fiil veya olgu isnat eden veya sözmek suretiyle"

Geçelim 127. Maddeye:
"İsnat edilen ve suç oluşturan fiilin ispat edilmiş olması halinde kişiye ceza verilmez."

Buradan anlaşılan nedir?

Vesikalı fahişe olarak çalışılması suç değildir. Bu nedenle vesikalı fahişeye fahişe denildiğinde hakaret suçu oluşur.

Vesikasız fahişe olarak çalışılması suçtur. Buna fahişe dersem ve de bu kişinin bu suçu işlediğini kanıtlarsam ceza almayacağım.

Olayı hırsızlık açısından düşünelim.
Evime hırsız girdi, yakaladım veya yakalandı. Kanıtlar ortada. Ceza alacağı kesin. Tutuksuz yargılanıyor. Bu süre içinde benim bu insanı her gördüğümde hırsız diye bağırma hakkım var mı yok mu?

Hırsız ceza aldığı taktirde ben ceza almayacağım. Ama yargılama süresince kullandığım bu sıfat nedeni ile cezasızlıktan yararlanacağım.

madde çok açık. İsnat edilen fiilin suç olması ve bunun kantlanması.

Geçelim 2. Cümleye:
"Bu suç nedeniyle hakaret edilen hakkında kesinleşmiş bir mahkumiyet kararı verilmesi halinde, isnat ispatlanmış sayılır."

Bu durumda ceza almayacağım.

yargılama sürecinde kişiye istediğim kadar fahişe veya hırsız diyebilirim. Kesinleşmiş bir kararla mahkumiyet oluştuğu taktirde bu benim ceza almama engel olacaktır. (Suçu işlemiş olmamı ortadan kaldırmayacaktır.) Ama ceza verilemeyecektir.

3. Cümle konu dışı.

Olaya göre kişiye hırsız veya fahişe dersem ve bunu kanıtlarsam cezadan kurtulacağım

Ne zamana kadar?

Fıkra 2. ye göre "İspat edilmiş fiilinden söz edilerek..."

Ceza kesinleştikten sonra artık bu fiile dayanılarak hırsız veya fahişe diyemezsiniz.

125 ayrı bir saçmalık: hakaret de ispat hakkı (fiilin ispatı) halinde ceza sorumsuzluğu varken, sövmede isnat edilen bir fiil olmadığından ispat ve cezadan kurtulma şansı da olmayacakır.

Cümle cümle incelendiğinde varılan sonuç budur.

Saygılar