Aşk; Bir başkasının duygularına ve ifade etme tarzına saygı duymayı gerektirecek bir duygudur, bir işçinin, bir engellinin, bir kralın, bir sultanın ve bir peygamberinde yüreği aynı şekilde yanar aşkta, ama bu yanmayı herkes farklı şekilde ifade eder..

Kimi nefes alamıyorum derken kimi bunu bile diyemez , kimi daha verimli olurken kimi sadece aşkı ile yaşar..

Aşkım diyerek vıcık vıcık flörtlerine eşlerine hatta çocuklarına seslenenlere evelden beri bir düşünce yerleşmiştir bende.. Ama bu durum bana kalsın..

İnsanlar neyin ispatını yapmaya çalışır ki, eşim benim aşkım, ben sadığım ben bütün görevlerimi yaparım, şöyle fedakarım, böyle esneğim, şöyle güzelim, aşkın evlilikte yeri olduğunu söyleyen kaç kişi vardır ki?

Sevgiyi, kuralllara uymayı, saygıyı, uyumu ve alışkanlığı (aslında evlilikte olması gerekenleri) lütfen aşka karıştırmayalım..Çünkü evlilik bir akittir .Ama aşk sözleşmelere uymaz, uyamaz..

Aşk başkadır, kişilere göre de başkadır maşuklara göre de başkadır...

Bir başkasının aşk duygusuna verdiği önemi kendi duygularımıza benzetmeye çalışmak aşka yapılan en büyük haksızlıktır..

Aşkı rahat bırakmayı ve bu konuda artık sesimi çıkarmamayı tercih ediyorum, sonuçta aşk güzeldir...Kim nasıl, ne şekilde yaşarsa yaşasın...

Tek isteğim, aşık olabilmek... Eğer bu duygunun yakınından bile geçersem kimin ne dediği neden umrumda olsun ki...

Saygılarımla...