Yazılanları ilgiyle izliyorum ve merak ediyorum : Birden fazla kimlik ya da aidiyet duygusu şizofrenik olmayan bir şekilde birleştirilemiyor mu? İnsan olma hali, hukukçu olma hali ile bu kadar ayrı düşebiliyor mu? Önce insanım sonra hukukçu denince aslında iyi birisiyim ama gerektiğinde en ama ennnnn suçluyu bile savunurum anlamına mı geliyor? Biz kimlikleri birleştiremiyoruz diye bunun sağlamasını mesleğimizle mi almalıyız? Hukuk anlayışını ve dünyaya bakışını birleştirememiş bir hukukçu o ayrı bu ayrı savunmasına sığınabiliyor mu?

Çok güzel bir konu olmuş bu maalesef.