Alıntı: Yazan Hasan Bahadır Büyükavcı Ben Yargıtay'ın kararını haksız fiil esasına dayandırarak açıklamaya çalışırken söz konusu korunmaya muhtaç olan hukuki değerin "evlilik birliği" kurumu olduğundan yola çıktım. Evlilik birliği kurumu; içerisinde sadakatin her türlüsünü barındıran, tarafların evlenmeleri ile kendiliğinden doğan, evlenme akdi ile ayrıca taahhüt edilmese dahi sadık kalınacağının taahüt edildiği varsayılan, uyulmaması halinde yaptırımları kabul edildiği ve tarafların üzerinde serbestçe tasarruf edemediği bir hukuki değerdir. Buna göre; bir adamın veya kadının evli olduğunu "bile bile" ona yaklaşılmaz, onunla aşk yaşanmaz, onu baştan çıkarmaya teşebbüs edilmez. Bu fiiller ilgili eşin rızası olsa dahi yapılamaz çünkü yukarıda belirttiğim gibi evlilik birliği tarafların birinin üzerinde rahatça tasarrufta bulunabileceği bir hukuki değer değildir. Bu nedenle söz konusu olayda adamın bu ilişkiye rızası olsa dahi bayan eşin menfaati ihlal edilmiştir. Bence tipik haksız fiil sorumluluğudur.

Çok net bir tanım verildiğinde; aynı netlikle yanıt hazır olur:

"Evlilik birliği; ‘evlenen tarafların’ taahhüt ettiği bir birliktir, üçüncü kişilerin değil. Yani taahhüdü bozan kusurludur."

İkinci kadına yönlendirilebilecek tek suçlama; kişinin kişi üzerinde psikolojik baskı uygulaması, intihara zorlayıcı sebepleri gerçeklemesi, bir tür mobbing davası ancak olabilirdi.
Yani bir karşı cins ilişkisinde, bir tarafın dozu aşması; isteklerin uyuşmaması olabilirdi. Bilinir ki; böylesi durumlara örnek, küçücük bir cep telefonu mesajı bile gösteriliyor. Yani taciz; sonuçları ölçülemeyen kusurların derli toplu bir adıdır.