üşüdüm bugün yine...
yalancı bir bahar dolandı kollarımdan boynuma kadar...
nefeslerim ödünç,adımlarım durağan,bir çizgi daha attım takvimlere...
bir gün daha geçti...
anestezi kokan odalarda bıraktım ayak izlerimi..
kanımın damlayışını izledim..yavaş yavaş ve bitkin...
gözyaşlarımı topladım avuçlarımda...yakalayamadım..parmaklarımın arasından süzüldü ve bitti..acınmalar gördüm sahnede...merhametle uzanan bir el ve sıcak teskin edici sözler...'korkma..!'...oysa ki korkudan değildi titreyişim..üşüdü,ruhum çok üşüdü beyaz önlüklü adam...insanlar gördüm,bir can daha katmışlar bedenlerine...sevindim belki de..annem geldi aklıma...kimi insanlar gördüm,başları yere daha yakın,gökyüzünü göremeyecek kadar bükülmüş belleri...bir yaşlı kadın gördüm,kadınlığın son demlerinde tıpkı ömründe olduğu gibi..bir şeyler anlattı,anlayamadım anlayamazdım...yetmiş beş ciltlik bir kitabı bir seferde okuyamazdım...sustum ve sessizce başımı salladım..dinlediğimi sanıp mutlu belki de..ve yine rol yaptım...başkası mutlu olsun diye...tek başına koridorda yürüyen bir kadın...yaşlı ve olgun...birilerini bekliyor elinde beyaz kağıtlar..anlamlarını ne ben ne de o biliyor..parmaklarla birkaç koridor işaret ediliyor...yürüyorum...büyük bir iç acısıyla...'ya ben de,ya ben de..?'cümlemi yarım bırakıyorum.çünkü hükümsüz....anestezi kokuları yine...şükretmeyi seçiyorum...ömür defterimde birkaç sayfa daha varmış hiç kimse hasta olmasın e mi.