Yaşlanıyorum, ömürden koca bir yılı daha devireceğim yarın. Zaman geçip, ömür tükenmeye başladıkça, ruhumuz diğer yana doğru kaymaya başlıyor. Bütün gidenlerin olduğu yere. Kalanlar vefasız oldukça, gidenleri daha da çok özlüyorum.

Bir çizgi çeksek 35 yaş gibi ömür sayfasının ortasına, bir yana gidenleri bir yana kalanları yazsak, kimin gönlü kaymaz gidenlerden yana. Hangi yan daha kalabalık ve sevgi dolu ise, tercih etmemek olanaksız.

34 yıl önce bugün, güvenin ve korumanın tam ortasındayken, dünya geçmişi ile kıyaslandığında çok az sayılabilecek bir zaman diliminde bugün neredeyim?

Dünyaya gelişimi sevinçle karşılayan kimse kalmadığı gibi, boş iyi ki doğdunları da çok duymuş olmanın huzursuzluğu var içimde.

Şarkıdaki gibi;

''Bugün benim doğum günüm
Hem sarhoşum hem yastayım''

Sarhoş olmasam da, içimde koyulaşan gri yas, tortulaşıp, katılaşıyor.

Severdim doğum günlerini, kutlamaları,yeni yaş heyecanlarını. Artık günler birbirinin tıpa tıp aynı. Güneşin doğmasıyla, uyku arasında geçen zamandan başka birşey ifade etmiyor.

Bir nefesten ibaret olan hayat olabilecek her rolün içine sokmuşken, yarının güzelliği konusunda umudunuz kalmıyor...

Anlam anlamını yitirdi, tüm nesnelerle birlikte.

Yani, denildiği gibi;

''Biz ölsek, kıyamet mi kopar?''