öksüz kalmış kırmızı gül,
çiğnenmiş ayak altında...
iki damla kanı gördüm,
akgüverçin kanadında...

kahrettim kendi kendime,
nasıl güvenmişim kime?
sığındım birden gölgeme,
sonu gelmiş umudunda...

zamanla akıyor insan,
kendini yakıyor insan,
hayattan bıkıyor insan,
hiç bir şey değil umrunda...

akdevrim.istanbul.