Kanunda açıkça yazılı olmayan bir nedenden ötürü kimse yükseköğrenim hakkını kullanmaktan mahrum bırakılamaz.Hakkın kullanımının sınırları kanunla belirlenir.
İnsan hakları hukukunda en temel ilkelerden biri özgürlüğün kural,yasaklamanınsa istisna olmasıdır.Ve gene insan hakları hukukuna göre özgürlükler/haklar ancak kanunla sınırlanabilir.Peki bakalım yükseköğretim kanunu ek 17. madde ne diyor: 'Yürürlükteki kanunlara aykırı olmamak kaydı ile; yükseköğretim kurumlarında kılık ve kıyafet serbesttir. ' Evet genel kural belli yürürlükteki kanunlara aykırı olmamak kaydı ile kılık-kıyafet serbest. Yürürlükte başörtüsüne ilişkin yasak içeren bir kanun da yok. Madem öyle neden geçmiş mahkeme kararlarına dayanarak yasakta ısrar ediliyor. İnsan hakları hukukuna göre sınırlama ancak kanunla yapılır deniliyor. Ve sınırlayıcı bir kanun maddesi de yok,aksine anayasadaki son değişiklikle 'Devlet organları ve idare makamları bütün işlemlerinde ve her türlü kamu hizmetlerinden yararlanılmasında * kanun önünde eşitlik ilkesine uygun olarak hareket etmek zorundadırlar.' diyor. Anayasa hukukçusu Ergun Özbudun da artık anayasanın bu hükmünün mahkemeyi bağlayacağını belirtiyor. Geçmiş mahkeme kararlarına dayanarak mevcut düzenlemeyi gözardı etmek hukuk devletine ve hukukçuya yakışır şey midir? Biz hukukçular olarak evrensel insan hakları hukukunun özgürlüklere ilişkin rejimini benimsemeliyiz.Aksi halde tüm haklar için geçerli genel sınırlama sebepleri koyan ve bu yanlışından ancak seneler sonra dönebilen bir anayasaya tekrar mahkum oluruz.

Bizler gerçek anlamda Türkiye nin laik sosyal demokratik ve insan haklarına dayanan bir hukuk devleti olmasını arzulamalıyız.