idam cezasına karşı olmakla birlikte, idamın yüzyılımızda bir ceza olabileceğinede inanmıyorum.

önce ceza olup olmadığına bakalım. geçen yüzyıllarda idamlarda asıl amaç suçlunun ölümü değil, suçlunun işkence ile ölümüydü. ölüm tek başına bir anlam ifade etmemekte hatta idama götürülenler ölüme teşebbüs etmekte idi. işkence ile suçunun kefaretini ödedikten sonra öldürülürdü. işte bu nokta önemli. idamın amacı işkencenin sonuna gelindiğinde yaşam fonksiyonları durma noktasına gelmiş suçluya bi açıdan yardım etmekti. bir nev'i iyilik.

yüzyılımızda idam, suçluyu susturma amaçlı olarak uygulandı. bunun örneklerini, genelde demokratik olmayan yönetimlerim bulunduğu ülkelerde görebiliriz.

idam kısa ve verimsiz bir yoldur cezalandırmada bence. aynı ülkesinin iyiliğini isteyip başka bir düşüncenin filizlenmesine fırsat vermeyenlerin denediği gibi basit ve ucuz bir yoldur.

işin felsefi yönüne (her insanın yaşam hakkı vs.) girmeden dahi görülebilecek bir tartışma bu.

dolayısıyla karşıyım ve bunuda aşan insanlığın dahada ilerleyeceğine inancım sonsuzdur. okuduğunuz için teşekkürler sevgiler.