Menfaatler dengesi. İşte hukukun amaçlarından biri ve hukukçunun en önemli işlerinden biri budur. Türk toplumu var olan ve değeri tartışılır doğal afet nevi erkek cinselliğini hoşgörme adetinden mi kurtulsun yoksa kadınlar eşleri tarafından tecavüze uğramaktan mı kurtulsun?
Elbette kadın bir meta değildir (bunu bilmek ayrı, anlamak ayrı) ve tabii ki evlendiği erkeğin malvarlığında aktif bir kalemmişcesine üzerinde tasarrufta bulunulamaz.
KADINLAR İNSANDIR! Ama ne yazık ki bu özellikleri tarih boyunca tartışılmış ve anlaşıldığı kadarıyla henüz bu konuda özellikle erkek camiasında bu konuda kesin kanıya ulaşılamamıştır.
İnsan oldukları için, kadınlarda diğer omurgalı canlılardan daha gelişkin bir benlik ve karakter farkındalığı mevcuttur. Bu sebeple bir arada sürekli aynı evde yaşadıkları kişinin kendilerine saldırması, kaba kuvvetin yanında bir de cinsel istismarı onları çok ŞAŞIRTABİLİR, üzebilir, (buna hakkı olmadığı düşünülse de) eşine küsebilir(!). Ciddiyeti ele alırsak kendisinden nefret edebilir, çeşitli psikolojik hastalıklara yakalanması neredeyse kesindir ve sonuçta bu insanın benliği ve karakter farkındalığı, bir tek hücreli canlı seviyesine düşebilir.
Bir de toplum cephesinden bakalım. Evlilik içi tecavüzün suç olarak kabulü sonucunda değerli toplumumuza ne oldu? Nasıl bir faciaya uğradı? Ahlak anlayışımızı kaybettik mi? Herkes kocasına dava mı açtı? Evlilik içi ilişkilerde artık her erkek ilişki öncesi "karım beni dava eder mi" endişesi mi yaşıyor?
Sayın profesör "böyle sorunlar aile içinde halledilmeli" demiş. Hangi aile? Tecavüzcünün (erkek/kadın) bu davranışı sonucu bu evlilikte aile vasfı kalır mı? Ki aile korunsun. Burada bir sömürücü bir de sömürülen vardır. Kadın aile içinde "eşim tecavüz etti" desin bakalım ne oluyor. Karşı tarafın ailesi en medeni şekilde boşanma davası açılmasına yol açar. (Ki işte bu aile bizim toplumumuzun temeli olan aile.)İnanın bir de hakılı çıkmayı başarırlar. Buna da hal' denir tabii.