bir garip sual aldım sene bilmem kaç
_yazı yazmak diyordu nasıl birşeydir?
tebessümünde alay..tebessümünde merak
_karın doyarmı diyordu yaptığın işle..
tebessümünde bir acıma..
kızgınlığım dlimi dondurdu..
dur dedim üstadım yazı yazmayı, yazayım ben sana..
yazı yazmak diye başlamıştım üstada yazdığım yazıya..
önce bir kelime gelir büyür beyninde, felç olur tüm benliğin..
yetimhaneden alınan bir garip evlatdır o minicik kelime
ürkektir önce..çekingendir..
beynine yavaştan yerleşir...ardından yanlızlığı rahatsız etmeye başlar seni
yanına bir kelime aramaya başlarsın..ama bulacağın kelime o ilk gözağrısına yaraşır olmalı..işin dahada zorlaştığının bilinci uykularınıda kaçırır o noktada....
ikinci kelimeyi hiç ummadığın biryerden tutup çıkartırsın..
gecenin karanlığından..bir fukaranın hayallerinden..bir masumun vazgectiklerinden.....
iki kalimedir artık
gerisini sen bulmazsın,gerisini kalemin bulur..gerisini yüreğin bulur..
yazı yazmak zor iştir üstadım diye devam ettim,üstada yazdığım yazıya..
doğum sancılarını aratmaz kelimeler, cümleleşip çıkarken kaleminden..
günlerce beyninde besleyip büyüttüğün yazının alını indirip gelin etmek zor iştir üstadım..
ya kadir kıymet bilmezin eline düşerse yazılarım diye endişe etmek acı bir iştir..
üstad okudu bunları...
_peki dedi bu uğraşı neden bukadar zor ise..
düşünürsün dedim üstadım düşündüklerin senindir ama
yazdıkların milletindir..sen kanat takar uçurursun oda gider konar birinin yüreğine..işte o zaman kurşun işlemez yazı yazan yüreğine..
.......
işte tam bu noktada kanatlanıp uçan cümlelerimin içinize konmasından mutluluk duydum
sevgiyle..