Yine denize döndüm yüzümü, arkamda kalan kentin gürültüsü yavaşça kısılıp kayboldu. Eylül güneşinin ışıkları suyun üstünde ilginç şekiller oluşturup dans ediyor, biraz aşağıda yosunlar iki yana salınıyor, altın sarısı kumlar kuyumcu vitrini gibi ışıldıyordu.

Kayalıklara daha bir yakınlık duydum bugün. Yer yer parçalanmış yüzeyleri bin yılların yükünü taşıyor, benim gibi yaşlı ve kederli görünüyorlardı. Üst kısımları dalgaların bile temizleyemediği kirlerle kaplıydı; bencil insanlığın her yere bıraktığı ayak izleriyle.

Dünyanın bütün bulutları Bandırma'dan geçer aslında. Ama bugün buralara uğramadan uzaktan katar katar gidiyorlardı. Yağmur ihtimali sıfıra yakın, lodostan eser yok, çocukluktan alışık olduğum poyraz ise pek nazlıydı. Hava böylesine sakin, fırtına içimdeydi.

Kalabalığa karıştım sonra, alışamadığım kalabalığa.

16.09.2023, Bandırma