Vakitlerden günün solgun yüzü
Geceyi bölüverir insafsız saatin zili
Duyardım ardından salladığı okkalı küfürü
Ve ciğerini parçalayan kuru öksürüğünü

Uyanırdı her sabah vatan düşünden
Yaban ellerin horlanan emekçisi
Haklıydı serzenişinde;
saat henüz sabahın dördü

İsyanlara gebedir gecenin o kör saati
İsteksizlik kaplardı yorgun bedenini
Verirken ellere ellerinin bereketini
Bilirdim sevmezdi o kasvetli gri ülkeyi

Alnının terini banarken helal aşına
Yaşanmamışlıkların küskünlüğü sinmişti bakışlarına
Atamadan dünün yorgunluğunu
Eğik omuzlarında yarının sorumluluğu

Dev çarkın yılgın işçisi
Almanya’nın yorgun bekçisi
Bezgin yılların gariban emekçisi
Düşmezdi dilinden memleket türküsü

Yürek tutuşur
İsyanlar kabarır
Koşup öpesim gelirdi nasırlı avuçlarını
Ve sılayı her andığında yaş dolan göz uçlarını

Saklayabilseydim eğer
Akıtmaya utandığı o gözyaşlarını
Dünyanın en zengin kadını olurdum ben
Aşardı onların değeri zümrütleri, yakutları

Hülya Ö.-K 2008