Şimdi bir bürokrat olsaydım ve Ankara' nın puslu havasında yarın kurulması beklenen Hükümet' in ilk icraatı olarak görevden alınabileceğim korkusuna girseydim ne ala olurdu.

Uykusuz bir gecede haberdar olabilecek bir kaç eş dostu arayarak, bilgi, işaret ve mümkünse yardım hatta teselli içerikli cümleler duymak isteseydim.

Kimbilir kaç fincan kahve içer, kaç paket sigara üflerdim. Eşimin endişe dolu bakışları karşısında odadan kaçarak, acaba sorularına azarla karışık: ''olur mu canım, sen de amma abartıyorsun'' şeklinde saçma sapan ve kırıcı cevap verseydim.

Hangi alt makama, hangi vicdansız adamın emrine amade tutalacağım diye inim inim inleseydim.

Hele bir de yolsuzluk sınıfından, yollar aşındırmış birisi idiysem; 'tüyü bitmemiş' bitmişlerin intikamı adına çıkarılacağım mahkemede hakimin kalın kaşlarını gözümün önüne getirseydim..

Hiç görmediğim hapishaneyi, gördüğüm filmlerden yada haber görüntülerindeki karelerden esinlenerek rüyalarımda ' kabus enstantanelerinden birisi' olarak gözlerimin önüne getirseydim..

Halk yığınlarının uğultuları arasında yüzümdeki tükürükleri mendilimle silemez duruma düşüp, yerden aldığım bir avuç toprak ile temizlemeye kalksaydım..

Ve arkadsaşlarımın arasında, ağır suç işlemiş, konuşmak istenmeyen zavallı bir eski arkadaş muamelesi görseydim..

Bir daha ama bir daha geçmişi arar mıydım?

Gözlerimde ıslaklık, yüreğimde burukluk, içimde anlamsızlık var..

Ben o insan olmak istemezdim.

Kıvılcım- 17 Kasım 2002 Saat: kolumda