Alıntı: Yazan Av.Cengiz Aladağ Çok eski iki şiir. Tek ortak noktaları doğumgünümde yazılmış olmaları. bir çocuk gibi büyüyorum günden güne ve bir büyük gibi ayırdındayım büyüdüğümün 1986 yalnızlığın kaleleri çerden çöptendir üflesen yıkılır yalnızlığın içkileri mezesizdir yalnızlığın mektupları upuzundur bıktırır okuyanı yalnızlığın takviminde haftalar kırk gün sürer yalnızlığın uykuları... yalnızlığın uykusu yoktur 1991

İşte!

Bu şiirdeki şu dize:

"Yalnızlığın uykusu yoktur"


Sadece bu dize bile, kendi başına bir şiir gibi. Ardına da uzuuun uzun yazılır