İki temel düşüncenin karşı karşıya olduğunu görüyoruz. Birincisi kendi okulunda okumayı ayrıcalık olarak görenler, ikincisi okulun hiç önemli olmadığını savunanlar.

Bizim milletin karakteristik özelliğidir. Biz böyle anlaşırız. Birbirimize takılırız, dalga geçeriz. Hemşehrilik meselelerinde olduğu gibi, okul meselesi de böyledir. ''ÖSSde Her Gazi'linin ilk tercihi Ankara Hukuktur.'' İşte size bir latife cümlesi. Hemen gerginliğe gerek olmamalı, Gazili arkadaş da bize birşey söyler. Ne olur böylece, rekabet artar, aidiyetler güçlenir. bu atışmalar tatlı tatlı devam ettiği sürece faydalıdır. Bakınız Ankara Hukuk ile Siyasal yılardır birbiriyle bu şekilde atışır, birbiriyle dalga geçerler ve sonuç ortadadır. Memleketi Cebeci'de okuyanlar yönetmektedir.

İki bakış açısının da ciddi haklılık payı vardır. İnsanların kendi okullarını ayrıcalıklı olarak görmesi aslına bakılırsa güzel birşeydir. Aidiyet duygusunu geliştirir, hukuk bazında da bir ekol oluşmaya başlar.

Örneğin bugün Sorbone ya da Bordeax birer ekoldür. Aynı şekilde Türkiye'de de Ankara ile İstanbul Hukuk birer ekol oluşturmuştur. Ankara Hukuk, Atatürk'ün kurduğu bir fakülte olarak Cumhuriyet Hukukunun uygulayıcısıdır, İstanbul'un ise biraz daha eski mazisi vardır.

Türkiye'de bu iki ekolün önemi ortadadır. Elbette ki yeni kurulmuş genç okulların gerek kalite, gerekse tecrübe bazında bu okullarla yarışabilecek düzeyde olmadığı ortadadır.

Acele etmemek gerekir. Bir Ankara Hukuk olmak için belki de bir 80 yıla ihtiyaç vardır. Bugün Selçuk Hukuk, Gazi Hukuk genç fakültelerdir ve ilerleyen yıllarda eminim ki adlarından daha çok söz ettireceklerdir. Anlaşılan henüz değil ama. Bu da gayet normaldir, işin doğal seyridir.

Selçuk ya da Gazi'yi de köklü ve güçlü birer fakülte haline getirecek olanlar şimdiki öğrencileridir.