Sevgili Arkadaş;
Bu konuyu bundan tam 4 yıl önce açmıştım. Yani bugun bu konun 4. nü yıldönümü. Demekki azımsanmayacak kadar köklü ve derinden bir konuymuş ki 4 yıldır ortak bir kanıya varılamamış. Bu kadar radikal ve empatiden yoksun olacağımızı düşünmezdim. Bu konuyu başlatarak bazılarının gözünde "kapitalist hegomanya neferi","sistem çocuğu","doğuştan şanslı","lümpen","hukukçu değil tacir","parayla hukuk eğitimi satın alan" sıfatlarını kazanmış biriyim.

Tam 4 yıl önce Ankara daki bir vakıf üniversitesinin 1nci sınıfi hukuk öğrencisiydim(Üniversitenin adını burdan yazmıyorum reklam olarak görenler çıkabilir). Şimdilerde okulu bir yıl uzatmış artık yıl öğrencisiyim ama kabul görmeyen tek gerçek hala aynı. Vakıf öğrencisinden "hukukçu" olmaz.

Ben şundan eminim ki vakıf yada devlet farketmez herhangi bir üniversitede safi hukuk eğitimi almakla hukukçu olunmazmış.Hukuk fakültelerine; insanlara özel olan duyarlılık gösterebilme, empati, sempati, kabullenme, sevebilme, yapıcı ve üretken olma, uzlaşma konularını içeren zorunlu seçmeli dersler konulmalı ve kredisi yüksek tutulmalıymış.


4 yıldır bu konu üzerinde, radikal sınırlarını aşamayan, kendi teorilerinin kalıplarında şekil almış ve aldığı bu şekil yüzünden kalıbından bir türlü çıkamamış iki gruptan oluşan tüm "yorumcu" arkadaşlarıma saygılar ve sevgiler...