"ne tümüyle benim aynadaki
ne de başkası..."

İnsanın sair beşerle iletişimi sırasında bir alış veriş yaşandığı bilinen gerçek. Büyümenin, gelişmenin, öğrenmenin temelinde de bu var. Olumlu olabildiği gibi, olumsuz da olabiliyor. Tümüyle bireysel bir bakışı yansıtmamız, topluluk halinde yaşayan yaratıklar olduğumuz düşünüldüğünde, olanaksız.

Bu anlamda bakınca, aynada bize yansıyan yalnız ve tek başına, kendi düşüncelerimiz olmuyor aslında. İletişim halinde olduğumuz insanların olumlu olumsuz katkıları da az ya da çok, yansıyor. Çok klasik bir atasözü olan, "bana arkadaşını söyle, sana kim olduğunu söyleyeyim" sözünde de, bu yansımaların izi yok mu?

Başkalarının tortularını bir yana bırakalım, kendi bakışımızdaki perdelere geçelim. Baktığımızla gördüğümüz de aynı olmayabiliyor her zaman. Bazen katı biçimde kendi düşüncelerimiz, yansımaları farklı algılamamıza ve görmemize neden olabiliyor.

Diyeceğim, aynaya bakınca kendini görmek, o kadar kolay değil. Bir zenaat aslında

Saygılarımla...