Biliyorsunuz , sendikalar kanununda bir işçinin bir sendikaya üye olabilmesi için noter'e gidip beş nüsha halinde üyelik bildirgesi doldurması gerekiyor. Bu nedenle , devamlı sekiz beş çalışan bir işçinin ne kadar arzu etse de noter'e gidip ilgili formu doldurması imkansız olduğundan , ilgili işyerinde sendikalı işçi çoğunluğu bir türlü yakalanamıyor. Çoğu işyerlerinde , işverenin tahakkümü altında bulunan işçiler asla sendikalaşamıyor. İşveren, herhangi bir sendikalaşma şüphesi duyduğunda , kasıtlı olarak işçileri sabah sekiz akşam sekiz çalıştırıyor.

Ancak aynı şey işveren sendikalarına üyelik için sözkonusu değil. Elden vereceği bir dilekçe bile üyelik işlemi için yeterli oluyor.

Bu durum , anayasanın özgürlüklükler ve iradeyi özgür kullanma hakkındaki maddelerine ne kadar uyuyor? İşçiler ve İşverenler arasında yasalarda varolan bu ayrımcılık tartışılması gereken konudur.