Uzun zamandır bu şehri terk etmek, uzaklaşmak istiyorum. Ama mümkün olmuyor, olamıyor. İşim, çevrem ve geleceğim beni mıknatıs gibi çekiyor.

Bu uğurda, yeni yöntemler denemeye başladım, belki bir denenmiş taktik..

İstanbul' da olup da olmamak. Nasıl olur bu? İstanbul içinde çok güzel bir köy bulup, yerleşmek. Arıyorum, buluyorum da ama alamıyorum, delireceğim..

15 Gün önce Anadolu yakasında yine aradım, buldum hayran kaldım... ne yazık kii gücüm yetmedi. Köylü evini satmıyor, arsa yok, olsa da imar yok... Bir site kurulmuş, natamam ama fiyatı tamam kere tamam.... vazgeçtim, site istemem zaten..

Bu hafta yani dün, yine buldum bir yer aman allahım, tam bana göre. Mükememl de lafmı, olağanüstü.. mucize. Ayrıca arsa da var..

Köy' e girerken tepeden aşağıya doğru bir kartal edasıyla süzülerek iniyorsunuz, her taraf ağaçlarla kaplı, yemyeşil... sağ tarafta bir göl masmavi.. gölde bir kaç kayık, salına salına yol alıyor, nur yüzlü köylü dedeler balık tutuyor,.....inanılmaz derecede temiz.. yaşasın... derken o da ne, gölün arkasında muazzam bir mavilik daha var... Hımmm o da anlaşılıyor deniz.. balık... harika bir şey bu..

Köye hışımla, belki de 5. viteste iniyorum.. o da ne?

Huzur dolu bir mezarlık.. Tam bana göre, sorumluluk yok, stres yok, müvekkil yok, dırdır yok, para yok, düşman yok, kıskançlık yok, ..

Yeşillikler içinde, göle nazır.. sessiz bir sürü arkadaş, mezardaşş..

Köy' e hoş geldiniz.. yazısı ve benden '' Hoş bulduk!hem de Çok hoş '' nidası..

Köy değil cennet mübarek, tezek kokusu yok, ter kokusu yok, insanlar miss gibi, yerler parke taşı ile döşenmiş ve tertemiz, yağ dök yala misali... elektrik direkleri bile kafesle korumaya alınmış ki,elektrik kazası olmasın... her şey düzenli... Avrupa' da bile böyle bir köy yok... gerçekten yok..


Veni - (?) - (?)

Devam ederiz..