sigara kullanmıyorum.. ama bazı ortamlarda 'keşke içebilsem' dediğim de oluyor..
ben tiryakilik değil de bir aksesuar gibi görüyorum sigara kullanımını ( kendim içmediğim ve bilmediğimden sanırım ) mesela 'constantine' filminde Keanu Reaves'i sigarasız hayal edebiliyor musunuz?
kişnin hangi marka sigara içtiğinden, sigarayı nasıl tuttuğundan ve dumanını nasıl üflediğinden kişilik analizi de yapabiliyorum.. mesela kendinden emin insan dumanı tamamen içine çekip, yukarı doğru üfler; utangaç insan sigarayı içine çektikten sonra bilerek hafifçe boğazını temizler ve dumanını aşağı üfler gibi gibi
sigara içenlere saygım sonsuz, bir dumandan zevk alabiliyor, bu tadı aksesuar gibi şekillendirebiliyor ve hatta buna dair şiirler yazabiliyorlar..
mekanlarda sigara içilen-içilmeyen ayrımına da tamamen karşıyım..farz edin arkadaşınızla dışarı çıktınız ve o sigara kullanan bir kişi, ayrı masalara mı oturacaksınız? aksine sigara içilen yerde eskisine oranla daha fazla zehirleneceksiniz..
bunun dışında sigara çoğu zaman insanın kendini anlatma biçimi olabiliyor..
yaşadığım bir olayı anlatmak istiyorum:
üniv.de çok sevdiğimiz bir hocamız, ara olduğunda bizi amfiden çıkarmadı, elimize çarşaf kağıtları verip bir soru sordu ve cevabını arada yazmamızı istedi..sonra bizim surat ifadelerimiz çok hoşuna gitmiş olmalı ki ( sanki bize işkence ediyormuş gibi bir hava sezildi sınıfta ),
' işte size böyle eziyet ederim, kötü hoca olayım da görün.. canım, bana bir çay getirsene.. ' den sonra çayını yudumlarken,
'durun ya olayı abartalım' dedi ve cebinden bir sigara çıkardı.. amfi kapısının üstündeki kocaman 'SINIFTA SİGARA İÇMEK VE BİŞEYLER YEMEK YASAKTIR! DEKANLIK' yazısının önünde James Dean edası ile sigarasını yaktı ve içine çekti...işkencenin doruklarında olduğunu düşünüyordu.. sonuçta biz gençtik ve yasak olan şeyler bize cazip gelmeliydi.. o sırada
arka sıralardan cılız bir ses duyuldu: ' hocam, rahatsız oluyorum lütfen söndürür müsünüz? '
hocamız şaka olduğunu düşündü ve güldü..
koca amfide bir sigaradan nasıl rahatsız olmuştu anlayamadım..
ve rahatsız olmuş bile olsa hocamızın bize yaptığı esprinin inceliği ve aslında bizi ne kadar genç ve haylaz bulduğunu gösteren işkence yöntemine karşı bu biraz kaba bir ifade biçimi değil miydi?
ki 10 dakika rahatsız olsa ne olurdu?
ilk başta eziyete ve işkenceye uğramış bir gencin isyanı olarak düşünüp bu karşı çıkmadan hüşlansa da hocamız,
arkadaşın tekrar bunu yinelemesi üzerine
hocamız, sigarayı yere atıp ezdi.. ve bozuk bir ses tonu ile 'çıkabilirsiniz' dedi..
çünkü al yanaklı, çok sağlıklı arkadaşımız dumandan rahatsız olmuştu..
çok mu abartıyorum bilmiyorum ama hocamız o sigarayı ezerken ben ağlamaklı oldum.. ne biçim bir kuşağız? sorusu aklımı deldi geçti..sağlıklı, çalışkan, diisiplinli, tutucu ama asla ve asla genç olamayan bir kuşak...
konu buraya nasıl geldi bilmiyorum ama şunu söylemeliyim ki, bir bayanın sigarasının çakmakla değil, kibritle yakılmasının daha doğru olduğunu bilen erkekleri ve sigarasının yakılmasını bekleyen nazik ve şuh kadınları pek tanımadım hayatımda, ama onları özlüyorum
ve benim yanımda olan ve paylaşım içinde olduğum herkesin dumanını içime çekmeye hazırım.. hiç sorun değil!..