Dersini düzenli çalışıp, her imtahandan muhakkak pekiyi alan öğrenciler vardır ya, hani iyi alıpta neden pekiyi almadım diye dünyası kararanlardan... İşte öyle iki arkadaşım nasıl olduysa lise sonda aynı sınıfa düştüler. Onlar farkında mı bilmem ama biz diğer geçer ile idare eden orta notun önünde sevinçten tavanda yüreyen öğrenciler, onların hallerine bakıp bakıp gülerdik. Özellikle aralarında ki gizli rekabet inanılmaz zevk veren seyirliklerden bir tanesiydi. Gerçekten arkadaşlarımız 50 üzerinden 50 notlar alıyor bazen biri 49,5 ile geride kalıyordu.

Ama kimya sınavında bu yarışma farklı bir hal aldı. Babası Türkiye'nin belli başlı kimya profsörü olan arkadaşım devreye girip "Hayır bu sınavda beni kimse geçemiyecek"demişti... Evet arkadaşımızın kimyası iyiydi ama hiç bir zaman tam not alamamıştı. Ama her zaman sözünü güvendiğim arkadaşlarımdan biri olduğu için onun arkasında olmaya karar verdim.

Herkez sınıfın dahilerini tutarken biz iki arkadaş azınlıkta kaldık. Fakat arkadaşım kolasına, gazozuna, kalemine gibi iddia kuvvetlendiren anlaşmalar koydukça yavaş yavaş pişman olmaya, arkadaşımı susturmaya çalıştım.

Arkadaşımın açıklaması gayet basitti. "Sen merak etme son sınavda bizim hoca doğum iznine çıkıyor, diğer kimya hocası sınava girecek" dedi. Bunun ne anlamı vardı ki... Sonuçta ikiside bana göre H20 öğretiyordu.

Sonuç olarak bizim dahiler ile benim zıpır arkadaş sınava girdiler ama doğum iznine çıktığı için okulun diğer hocası sınava girdi ve dahiler 49,5, benim arkadaşım da 50 aldı.

Tüm sınıf birbirine karıştı özellikle dahi arkadaşlarım 50 alacaklarından öyle emindiler ki. Bizim arkadaşa kuşkulu gözlerle baktılar...

Arkadaşımın cevabı ise basitti. "Sizin cevaplarının hepsi doğruydu ama bir yer vardı ki hoca onu yanlış bildiği için sizin notunuzu kırdı. Ben onun doğru bildiği hatayı yaptığım için benim notum tam oldu"...

Tabi dahi arkadaşlar hemen hocaya gidip itiraz hakkını kullandılar. Hocaya inatla hatasının nerede olduğunu göstermeye çalıştılar. Sonunda hoca dönüp onların notuna baktı "49,5 de 50 pekiyi, 0,5 puan için mi başımı şişiriyorsunuz" ve kovalıdı...

Arkadaşlarımız o kadar bozuldu ki bize verdikleri sözü unuttular. Ama ben arkadaşımın "Unutmayın bazen hatayı bilerek yerinde yapmakta bir kazançtır" dediğini hiç unutmadım.