sevgili gülan,bu çocukların her türlü tehlikeye karşı siper olarak kullanılmasında ve bu çocukların potansiyel bir işçi olarak görülmesinde suçlu bir çok taraftır.ancak toplumda yaygın inanışa göre çok çocuk yapılıyor ve bu çocukların geleceğini sağlamak değil,onların iş gücünden(!) yararlanmak amaçlanıyor.geçenlerde OFİS caddesinde diyarbakır sıcağında korunmasız biçimde oturan ve önüne tartı konulan en fazla 7 yaşındaki bir çocuğun güneşten korunması için tek siperi elleriydi ve o sıcakta o çocuk para kazanmaya çalışıyordu.nerden bilebilir bu paranın hayatından daha önemli kabul edildiğini!diyarbakırda hayat, kağıt kadar ucuz görülüyor belki bu sadece bir bölgeye indirgenmemeli ancak benim gözlem yerim diyarbakırdır.çocuklar oyun oynaması gereken çağlarında birden hayatın en acı gerçeklerini görmeye başlıyorlar.biz bile hukuk okuduğumuz halde,ünv'li olduğumuz halde gelecek kaygıları ve hayatı geçindirme endişeleri taşırken bizim bu korkulu rüyalarımızı küçücük savunmasız omuzlarında kaldırmaya çalışıyorlar,KALDIRTMAYA ÇALIŞIYORLAR.ailelerin yoksulluğu,halkın iş gücünün ve emeğinin değersiz görüldüğü bir toplumda ekonomik faktör olarak bu küçük çocuklar kullanılıyor.nereye baksam her yerde çocuklar çalışıyoır.bu senin de dikkatini çekmiştir.babaları evde otururlarken küçük işçileri çalışmakta ve dışarda her türlü tehlikeye maruz bırakılmakta...vicdani değil...
dilendirilen,kağıt mendil sattırılan,1YTL için birbirleriyle savaşan çocuklar,henüz yollarına yeni çıkmışken taa yolun en sonuna derin virajlı yollardan atılan çocuklar....bunların sorumlusu toplumdur ve tek sorumlu toplum değil.yatırım yapılmalı,haritanın sağına da bakmalı-orda da insanlar var unutulmamalı!-hem insanların artık bilinçlenmesi ve kurtuluşun bu küçük işçilerin sırtından olmayacağını,daha güzel bir hayat için başkalarının hayatlarının hiçe sayılmadığının anlamaları ŞART!