2002 yılına ait 73 no'lu iki adet banka dekontununun fotokopilerini dosyaya koyarak savcılığa suç duyurusu yaptım. Uzun süreçler sonunda Adalet Bakanının "yazılı emir" vermesi üzerine konu kanun yararına bozulmak üzere Yargıtay'a tebliğ edildi. Ama, "yeterli delil bulunmadığı" gerekçesiyle (ki, baştan beri bu hikaye sözkonusuydu) Adalet Bakanının yazılı emri reddedildi ve konu kapandı.

Halbuki, 2002 yılına ait daha 72 adet dekont vardı ve bu dekontları (yani belgelerin asıllarını) Savcılık istetseydi, birçok kişisel harcamaların bu hesaptan yapılmış olduğunu açıkça görebilecekti. Nedense, görmek istemedi! Deliller yetersiz olmuş oldu. Benim fotokopisini sunduğum dekontlar üzerinde de kişisel harcama olarak cep telefonu abone bedelinin ödendiği açıkça görünüyordu aslında.

"Mantıki olan hukukidir" derler, ama Türkiye'deki hukuk mantığını benim ne aklım, ne de mantığım alıyor. Üzgünüm.

"Cumhuriyet Fazilettir ve Adalet Mülkün Temelidir" gibi sözlerin tamamen içi boşalmış. Ne fazilet kalmış ne adalet.

Sağma, yağma ve mafya hakim güzel yurduma.

Ya Devlet başa, ya kuzgun leşe...