Bu hafta bir müvekkilin ifadesi için Istanbul'da bir Savcının odasında bulunuyordum. Biz müvekkil ile otururken, savcı ayağa kalktı ve odanın bir ucundan diğer ucuna -elleri arkasında ve VOLTA ATARAK- müvekkile sorular sormaya başladı.

Ben de son derece edepli bir tarzda bacak bacak üstüne attım. Atar atmaz, Savcı demez mi ? Avukat hanım, ifade alınırken bacak bacak üstüne atılmaz ! Bu saygısızlıktır ! Burası Savcılık odası. Siz anne babanızın karşısında bacak bacak üstüne atıyor musunuz ? Dünyanın hiçbir yerinde Savcılara karşı bacak bacak üstüne atılmaz !!

Ben şok oldum. Savcılara karşı -dikkatinizi çekerim: Mahkeme Salonunda bulunmuyorduk ve üstümüzde cübbe de yoktu- bacak bacak üstüne atılmayacağına dair hiçbir kitapta hiçbir madde okumamıştım.

Savcıya, bacak bacak üstüne atmamın saygısızlık amacı taşımadığını, saygının bu şekilde gösterilmeyeceğini, üstelik yabancı mahkemelerde de görev yaptığımı, orada söylediği gibi hiç böyle kurallar olmadığını, anne babamın yanında da bacak bacak üstüne attığımı, ama çok rahatsız olduysa atmayacağımı ifade ettim.

...Demek ki, kitaplarda herşey yazmıyormuş.

Bu vesile ile kendini, "ben avukatım! ben savcıyım ! ben hakimim !" diyerek diğer insanlardan üstün görenlere duyuralım dedim..