El değmemiş bir goncadır başlarken ömrümüz.Korunaklıdır bizi saran taç yapraklarımız.Açılmaya başladığında ise yapraklarımız.Arı konar bal alır.Böcek konar can alır.Bahar geldiğinde son bir hamle yaparız.Polenlerimizi uçururuz rüzgarda."Git"deriz "burda sana hayat yok başka yerlerde can ver kendine." Son çırpınıştan sonra bir el uzanır toprakla bizi bağlayan dallarımıza.Yırtarak tutunduğumuz toprakları çeker alır bizi.Yok eder varlığımızı.