Benim ailemi bırak sülalemde bile hatta ve hatta köyümüzden bile hukukcu çıkmadı
İlkokulda adımı değiştireyim dedim.Babamda sağolsun tamam kızım değiştirelim dedi.O zamanlar ankarada mahkemeler dağınıktı..Bunu niye dedim şimdi..Ne alaka..Neyse..Hakim bana kızım adın ne dedi..Bende x dedim..Herneyse mahkemeden çıktım..O hakim amcamı hiç unutmam.
Mahkemede babama ben de hakim amca gibi olmak istiyorum demiştim..Babamda inşallah kızım demişti.Hatta gülmüştü bıyık altından
O günden beri hep hukukcu olmak istemişimdir..Allaha çok şükür de oldu..Bir söz okumuştum..Ne güzeldir ki çocukluk hayalinin büyüyünce gerçekleşmesi..Selamlar.