Bu benim fikrimdi,,, bir başka kadına gitmesi,,, ama istiyordum ki, arada bir olsa da gelsin, göreyim,,, zamanını hep o belirlesin, haber vermesin bana,,, bilmeyim onu ne zaman göreceğimi,,, birden çıkıp gelsin işte öylesine,,, ben o sırada yattığım yerden dışarı bakmakta olayım,,, pencereden,,, her sabah bıraktığım ekmek kırıntılarına gelen kumruların koklaşmalarını izlerken,,, ya da kavak ağacının yapraklarında hışırdayan rüzgârın sesini dinlerken, uzaklara,,, çok uzaklara götürmüş olayım kendimi, neresi mi, hatırlamıyorum, ama uzak bir yer işte… Ne düşünsem, nereye baksam zihnimi hep o meşgul ediyor sanki, ne çok anı biriktirmişiz demek? Ben biriktirmişim ya da… İyi etmişim, insan zamanı gelip de hayatın kıyısına çekiliverdiğinde, anıların denizine açılırken buluyor kendini,,, bu güzel…

Bir başkasına gitmesini ben istemedim ondan,,, evet, doğrusu bu,,, ben istemedim,,, bazen zihnim yanıltıyor beni, aldatıyor, inandırıyor benim isteğim olduğuna,,, hayır ben değil,,, hiç kuşkum yok bundan,,, kolum kanadım kırık kaldı, ne yapayım,,, ruhum hasta çünkü…

Beni buraya, bu bakımevine bırakmasını ben istemiştim ama,,, hayatı ona bırakıp birbaşınalığıma çekilmek,,, onu tutsak etmemeliydim kendime,,, itiraz etmedi bile,,, doğrusu bu, dedi,,, olsun, beni ihmal etmiyor ya,,, görmelere geliyor ya beni yarım saatliğine de olsa,,, razıyım buna,,, öyle uzun uzadıya konuşmasak da eski günlerdeki gibi, hal hatır soruyoruz,,, biraz da havadan sudan,,, yeter… Ben hiçbir şey sormuyorum zaten, ne konuşulacaksa o biliyor, sorular da onun,,, sözcükleri hiç değişmemiş, eskisi gibi, sadece içinden sevgi geçmiyor artık, şefkat mi? Yoo hayır, vicdan yarasına benzer şeyler… Sevgisini başkasına anlatıyor şimdi,,, tahmin edebiliyorum,,, bana söylediklerini o kadına söylüyor,,, nasıl becerebiliyor bunu? Bana “karanfilim” derdi hep, o kadına da mı? Kimbilir belki sarışındır, “mimozam” mı der acaba? Başka çiçek adı bilmez ki…

Bunları düşünmek istemiyorum artık, yoruyor beni,,, bırakmasın, yüzünü eksik etmesin benden, yeter…

İtiraf edeyim mi yanımda olması değil aslında bana iyi gelen,,, daha gider gitmez benliğimi sarıveren, onu yeniden görme duygusu,,, hemen özlüyorum onu, kapıdan çıkar çıkmaz,,, ona fırsat vermeden, her defasında ben, git hadi diyorum, git,,, sonra kendi kendime konuşuyorum arkasından,,, git, git ki gelesin…