bu kadar Ankara! denilince, yazmamak elde mi?bir aşıkken, istanbul aşığıyken. "İstanbul ise yakışıklı ,çekici, şaşırtcı ama asla ele geçiremeyeceğiniz...." hiç düşünmemeştim bu şekilde.ama korkunç!ele geçirememek, bu kadar inatken!
beni heyecanlandıracak en son şehirdir ankara diye düşünmüşümdür hep.bürokrasi,meclis...hani derim "bir denizi bile yok!".
bir kez gitmistim ankara'ya,ama karlı bir kış günü değil.sonbahardı.ekim sonu.ankaranın yamaçlarındaki ağaçlara vurulmuştum.95 yılıydı.ve ben daha 14 yaşımdaydım.ekim sonunda, kınalı eller gibiydi ağaçların yaprakları, ya da sarının, kahverenginin her tonu.küçük küçük ağaçlar,ankaranın bütün yamaçlarında .
(ben de gençlik parkını sevmemistim)kızılay vs. gördüm ama bir hatırası,yaşanmışlığı olmayınca, bir iz kalmıyor.
ve izmir.türkiyenin istanbulu olmasaydı, kesinlikle izmirde yaşamak isterdim.